Indonesië

Het zit er alweer op.. Onze 5-maanden-lange-ontdekkingstocht door Azië is vliegensvlug voorbij gevlogen. Zoveel indrukken, zoveel gezien, en nog meer meegemaakt. Eén ding is zeker; ik heb mijn hart verloren in dit prachtige continent.

Na nog een aantal dagen in Maleisië rondgekeuteld te hebben vertrok onze boot naar Sumatra, het grootste eiland van Indonesië. De korte tijd die we hier hadden hebben we heel intensief besteed. Veel gereisd, vooral met het lokale vervoer, maar dat mocht de pret niet drukken want dat is een hele belevenis op zich. De gammele krak-bussen in Sumatra worden volgepropt met mensen, en tientallen schoolkinderen worden op het dak geplant, maar ondanks dat hebben alle passagiers een grote glimlach op hun gezicht. Wij als enige toeristen kregen een heuse VIP behandeling en mochten steeds voorin waar wat meer ruimte is voor de westerse lange benen. De Indo’s zitten ongegeneerd de ene na de andere peuk weg te paffen, (rookbeleid in het openbaar vervoer? Huh? Nee, daar hebben ze hier nog nooit van gehoord) en er wordt gemoedelijk meegezongen met de Indische karaokeversies van Marianne Weber en Frans Bauer, wat op het hoogste volume de gehele busrit wordt afgespeeld. Wat een feest!

Wat absoluut opviel was dat de Indonesische mensen onwijs vriendelijk en geïnteresseerd zijn. Helaas gaat de communicatie nogal lastig want er wordt weinig of geen Engels gesproken. Dus dan maar handen- en voeten werk, wat frustrerende maar ook hele leuke situaties op kan leveren. Het toerisme op Sumatra is nog helemaal niet ontwikkeld, we hebben dan ook maar een handjevol andere toeristen gezien, waardoor we extra interessant waren en we door Jan en alleman gefotografeerd en aangestaard werden. Wat wel heel typisch is is dat ze alle Nederlandse voetballers bij naam kennen. Robin van Persie, Giovanni van Bronckhorst en Arjen Robben hebben dan ook regelmatig de revue gepasseerd.. En eerlijk is eerlijk, zij konden mij nog wat leren over het Nederlandse voetbal.

Onze eerste hobbeldebobbelbus bracht ons naar een dorpje omgeven door prachtige natuur en vulkanen, waar we een vriendin van Raissa zouden ontmoeten. Zij woont hier tijdelijk samen met wat studiegenoten om haar stage in een ziekenhuis te doen. Wij waren een aantal dagen uitgenodigd om in hun leuke optrekje mét zwembad te komen chillen. De eerste avond zijn we met z’n allen naar de hotsprings boven in de bergen gegaan. Lekker gebadderd in het natuurlijke warme water, heerlijk! Ook hebben we onze wandelschoenen maar weer eens onder uit de tas gevist en een vulkaan beklommen, wat heel indrukwekkend was met de hete lava die uit de top van de berg pruttelde.

Na een paar daagjes van de luxe van een eigen huisje geproefd te hebben, gingen we weer back to basic. En hoe! Een twee-daagse jungletrekking door het grootste Nationale Park van Indonesië waar we op zoek gingen naar Orang Utangs! Sumatra is naast Borneo de enige plek op de wereld waar deze nog in het wild leven. We hebben maarliefst acht van deze roodharige reuze-knuffels van zeer dichtbij gespot, hoe vet! Verder was het zwoegen en zweten in de dichtbeboste jungle waar we met een kapmes een pad moesten maken, namen we onze douches onder watervallen, gelachen om allerlei verschillende aapjes die ons eten kwamen jatten, hebben we primitief eten gekookt, geraft op de wilde rivier en vonden we gigantische schorpioenen in de tent waar we sliepen. Dit was zonder twijfel de ultieme jungle-ervaring..

Ons Sumatra avontuur zou eindigen op een tropisch eilandje in het noorden, waar we gepland hadden bijna een volle week te blijven. Maar nadat we daar na een ontzettend lange reis aankwamen vertelde de eigenaar van het hotel doodleuk dat er vanaf de volgende dag ontzettend slecht weer op komst was! @#$%&!! Gelukkig beschikken wij over redelijk wat flexibiliteit en hebben we onze plannen maar omgegooid, 1 dagje genoten van het strand en onze vlucht naar Kuala Lumpur van datum gewijzigd, waardoor we onze laatste dagen nog in het mooie Maleisië hebben besteed.

De aller, aller, allerlaatste dag Azië hebben we in Singapore doorgebracht, waar we beschamend maar waar onze laatste uurtjes in verschillende restaurantjes hebben doorgebracht. Nog één keer die lekkere noodles, en nog één keer die heerlijke geroosterde eend. Met een brok in mijn keel (en in mijn maag) zal ik het mooie Azië vanuit het vliegtuig goodbye zwaaien. Heimwee, dat zal ik zeker nog krijgen. Maar pas als ik over een paar maanden terug in Nederland ben, want eerst staat er nog een heel ander avontuur op ons te wachten;

USA, HERE WE COME!!! :)