Final destination; Colombia

Lekkere verse visjes eten op het Caribische strand, kilometers koffieplantages bewandelen, rum en coke drinken op koloniale pleinen waar Zorro is opgenomen.. Colombia, the only risk is wanting to stay!

We weten allemaal wel dat Colombia bol staat van de gevaarlijke verhalen over drugskartels en moorden en ook de af en toe intimiderende hoeveelheid soldaten liegt er niet om. Deze vielen mij overigens na een aantal dagen al niet meer op, en het is goed dat ze er zijn, ze geven juist een enorm gevoel van veiligheid. Uiteindelijk kan ik beamen dat Colombia steeds beter bereisbaar wordt, al is het wel van belang dat je alert blijft en je je een beetje verdiept in het land en de bevolking. En die bevolking, nou, ik kan je vertellen, ik heb nergens ter wereld zulke gastvrije en vriendelijke mensen meegemaakt! De Colombianen zijn ongelofelijk behulpzaam, ze zijn totaal nog niet gewend aan toeristen en vinden ons nu nog leuk en interessant, je voelt je HEEL ERG welkom. De weg vragen met mijn halfbakken Spaans en er werd helemaal naar plaats van bestemming meegewandeld, de ontzettend goede service in hostels, helemaal in de watten gelegd worden in de restaurantjes.. Super! Colombia is een land met ontzettend veel pracht en praal en er valt nog zoveel meer te ontdekken dan het kleine stukje wat ik heb mogen zien. Dit land staat hoog op mijn favorietenlijst en ik kan niet wachten om meer van dit bijzondere land te gaan zien.

En ja, aan alle leuke dingen komt een eind, dus 28 juni was het tijd om terug naar Europa te vliegen. Na een ietwat vervelende lange vlucht arriveerde ik in Barcelona. De ultieme afsluiting van mijn trip, ik heb samen met Annabel 5 dagen genoten van deze heerlijke Spaanse stad. En toen was het afgelopen dinsdag tijd om dan echt naar huis terug te keren. Had ik het in het vliegtuig naar NL nog behoorlijk moeilijk met het feit dat ik een paar uurtjes later terug in het normale Nederlandse leventje zou stappen (SCARY!!), 2 uurtjes later stonden pa, ma, Loes, Corne en Lenn mij met open armen, spandoeken en jubelende tenen op te wachten op Eindhoven Airport en kon ik na dit warme onthaal mijn geluk niet op. Inmiddels is het allemaal al weer vrij normaal en ben ik weer redelijk gewend. Er zijn de afgelopen dagen bergen verhalen uitgewisseld en liters rose soldaat gemaakt met familie en vrienden, en het blijkt wel dat er allemaal niet veel veranderd is. Wat enorm fijn is is dat Loes nog steeds met een dikke zwangere buik rondloopt, en ik dus nog op tijd ben om mijn nieuwe neefje of nichtje welkom te heten op deze prachtige aardbol, spannend want het kan nu elk moment gebeuren..

Deze reis was een ontmoeting met de wereld maar ook met mezelf. Zoveel gezien, zoveel meegemaakt. Wilde neushoorns spotten in Nepal, Orang Oetangs in Indonesië en walvissen en dolfijnen in Colombia. Meegelopen met de monniken in Thailand en Laos, gedineerd met de Kuna Indianen in Panama en live-crematies aanschouwd in India. Ik heb jungletochten gedaan, woestijnen verkend per kameel, bergen beklommen, gezwommen met tropische vissen, haaien en schildpadden. 
Uiteraard was het niet 9 maanden lang rozengeur en wodka lime ;) en heb ik ook weleens moeilijkere momenten beleefd (speciale, maar ook verdrietige momenten in Nederland waar ik niet bij kon zijn, camera gestolen, beroofd op de nieuwjaarsparty in Thailand, ons Loeske die opbelde om te vertellen dat ze zwanger was..) maar dat hoort er allemaal bij en dat wil niet zeggen dat de hele ervaring minder fantastisch was.

Lieve lezers, ontzettend bedankt voor alle leuke reacties die jullie de afgelopen 9 maanden op mijn site hebben gezet. Het deed me ontzettend goed om te horen dat mijn verslagen in goede aarde vielen. Ik hoop jullie allemaal snel in levende lijve te zien!!

Muchas gracias!!

Liefs, Anneke