Costa Rica

PURA VIDA!! Dat is de allesovertreffende spreuk van Costa Rica, en deze staat mij op het lijf geschreven..

De afgelopen 3 weken heb ik een stukje van mijn avonturen mogen delen met Ron, die kwam mij opzoeken in het indrukwekkende Costa Rica. Wat was het heerlijk om weer even iemand uit Nederland om me heen te hebben. Updates, roddels, het nieuws, ik ben weer helemaal op de hoogte van wat er allemaal speelt in ons kikkerlandje. En damn, ik was zo blij als een kind met wat Nederlandse producten zoals mijn eigen shampoo, dropjes, en niet te vergeten bergen Nederlandstalig leesvoer, Ron was zo lief om kilo’s aan verwennerij mee te sjouwen.

Samen hebben we drie weken door dit bijzondere land gereisd. Costa Rica behoort met haar biodiversiteit tot één van de rijkste natuurgebieden ter wereld. En dat heb ik mogen ervaren, jeetje, ik heb nog nooit in mijn leven zo’n prachtige natuur en zoveel verschillende, gekke, kleurrijke dieren en insecten gezien. Bomen zijn groener dan groen, de geelroodrozeblauwepaarse bloemen zijn feller dan fel van kleur, de landschappen komen zo uit een schilderij, adembenemende zonsondergangen. Om het dan nog maar niet te hebben over de dieren .. Overvliegende pelikanen, papegaaien in de bomen, magische vuurvliegjes overal, ’s ochtends gewekt worden door brulapen, krokodillen aan de oevers van de riviertjes, meterslange leguanen die je voor de voeten lopen.. WOW! We hebben onze ogen flink de kost gegeven.

Buiten het springen van gigantische watervallen, een kanotocht door de dichtbegroeide jungle en een ubergave Canopytour waarbij je 150 meter boven de jungle zweeft aan enkel een ijzerdraadje, hebben we schandalig weinig uitgevoerd. Onze dagen in de relaxte hippiedorpjes Puerto Viejo en Montezuma zagen er ongeveer zo uit; uitslapen tot we de onuitstaanbare hitte in de slaapkamer niet meer konden verdragen, het dorpje insjokken om wat te ontbijten, fietsje huren om de mooie kilometerslange ongerepte stranden in de omgeving te verkennen, beetje zwemmen, lezen en slapen en aan het eind van de middag wanneer we doorligplekken kregen van het lamballen, sjokten we op een slakkengangetje terug naar onze cabinas om nog even uitgebreid na te chillen in de hangmat. Een ijskoude verkwikkende douche en hup, weer terugsjokkend richting te restaurantjes om een lekker hapje en een drankje te doen. Niet vervelend dacht ik zo.

Helaas hebben we wat tripjes moeten cancellen vanwege het slechte weer, we hebben behoorlijk wat regen gehad. Poncho’s, paraplu’s en regenhoezen voor de packpack waren geen overbodige luxe met die tropische regenbuien hier. Voor Ron wat frustrerend omdat in NL de zomer hoogtij vierde de afgelopen weken. Maargoed, klagen is hier uit den boze dus dat doen we dan ook maar niet.

Vanmiddag heb ik met een grote brok in mijn keel Ron uitgezwaaid op het vliegveld van San Jose. Me er maar bij neergelegd dat het een offday zou worden en terug naar het hostel waar ik van plan was om lonely mijn bedje in te kruipen om er vervolgens niet meer uit te komen totdat mijn bus morgenochtend om 5 uur naar Nicaragua vertrekt.. Maar niets was minder waar; inmiddels ben ik omgeven door spontane-alleenstaande-easygoing-backpackers uit alle hoeken van de wereld en het belooft toch nog een lekker avondje te worden. Tijd voor m'n laatste Costa Ricaanse biertjes nu. Het alleen reizen is zo erg nog niet!

Salud!