Nicaragua & Panama

Cada dia es una sorpresa y cada aventura es una experiencia.  
Dit is hoe mijn droomwereldje in werkelijkheid er nog een klein maandje uit mag zien.

Vanaf vandaag begin ik dan echt af te tellen, wat een nogal dubbel gevoel is. Jeetje, ineens komt het zo dichtbij allemaal dat ik er een beetje bang van word. Volgende maand weer back to reality, wat overigens geen heel verkeerd vooruitzicht is, aangezien het een feestje is dat ik iedereen weer ga zien, ik voor de tweede keer tante word en mijn droombaan op me staat te wachten..

Maar eerst even terug naar het nu. 
De afgelopen weken heb ik gereisd door Nicaragua, het land van de prachtige natuur en vulkanen, en Panama, voor mij het land van de meest paradijselijke eilanden op aarde. Costa Rica was voor beide landen mijn ‘hub’ en met twee korte busreisjes belandde ik in twee totaal verschillende werelden. Costa Rica is vergeleken met deze landen een rijk, westers land waar het toerisme hoogtij viert, opvallend dat de buurtjes Nica en Panama zo’n grote tegenstellingen hebben. De imposante natuur is vergelijkbaar, of misschien nog wel indrukwekkender. Steeds weer sta ik versteld van de flora en fauna hier in Centraal Amerika. Ik zie dagelijks dingen waarvan ik geen flauw benul had dat ze bestaan. Een kleine greep;
- In de vroege ochtend je alleen op de wereld wanen terwijl je zwemt in een meer omgeven met vulkanen en mijn enige metgezellen vliegende vissen zijn
- Slapen in een boomhut in de middle of nowhere en ‘s ochtend vroeg wakker worden van de brulapen die op het dak proberen om het hardste geluid uit te kramen
- Relaxen in de hangmat en in het pikkedonker geen 5 meter zicht hebben, maar in kilometers omtrek alleen maar magische vuurvliegjes zien (maar tegelijkertijd ook opgevreten worden door de muggen - ik ben in 1 nacht 56 keer gebeten, ik zag eruit alsof ik voor de eerste keer waterpokken had)
- Megagigantische schelpen vinden in een zee die onmogelijk helder is, de oester eruit vissen en ‘s avonds bakken op een pizza. Heerlijk! 
- Een boottochtje op zoek naar verse kokosnotenmelk om te mixen met rum en terwijl je geniet van het uitzicht zwemmen er tientallen dolfijnen met je mee

Ook het alleen reizen bevalt me ontzettend goed. Uiteindelijk ben ik nog geen dag alleen geweest en komt het schaamrood me op de kaken als ik besef dat ik het contact met de mensen thuis verwaarloos omdat ik te druk aant solcializen ben aan de andere kant van de wereld. Elke dag leer ik nieuwe mensen kennen met andere gebruiken en gewoonten. Wederom een greep;
- Van de Israelische keuken genieten door een geweldig verzorgde bbq van 2 zeer creatieve Israelische keukenprinsen
- Een dagje varen op het meer en maarliefst 10 megagigantische vissen vangen met lokale Nicaraguanen
- In een met goedlachse latino’s volgepropte opgepimpte schoolbus kriskras door de achterstandwijken van Panama crossen, onder het genot van knoerharde Reggeaton
- Op z’n Amerikaans shoppen in de grootste shoppingmall van Panama City met 2 chicas uit de VS 
- Slapen in hangmatten met de inheemse Kuna Indianen op de ongelofelijk mooie San Blas eilanden tussen Panama en Colombia
- Mijn Britse, Amerikaanse én Australische accent verbeteren door steeds weer met prettig gestoorde Engelstaligen te reizen
Maarrr, ook veel Nederlandse medereizigers ontmoet, ja, in elke uithoek van de wereld zijn er wel een paar te vinden, ongelofeloos..

De laatste week heb ik doorgebracht op een zeilboot die mij en drie anderen van Panama naar Colombia vaarde. WOW, wat een avontuur. De eerste 4 dagen zijn we rond de paradijselijke San Blas eilanden van Panama gevaren, een archipel die bestaat uit honderden kleine bountyeilandjes, waarvan er slechts een paar bewoond zijn door de inheemse Kuna Indianen. De Kuna’s zijn de oorspronkelijke bewoners van Panama en ze leven van de kokosnotenhandel en hier wordt zelfs betaald met kokosnoten! Onze dagen brachten we vooral door op de hagelwitte stranden, in het azuurblauwe water om de meest prachtige onderwaterwereld te aanschouwen en aan tafel met de Kuna’s om lekkere verse visjes te eten. Daarna begon ons 3 daags avontuur op open zee richting Colombia. Dagen varen zonder land in zicht, op immense golven waardoor iedereen inclusief de kapitein zeeziek werd, ‘s nachts shifts draaien zodat we omstebeurt konden slapen, maar ook dolfijnen en walvissen (!!) spotten. Een fantastische ervaring.

Nu alweer een paar daagjes in het bijzondere Colombia, waar ik de 15e mijn verjaardag heb mogen vieren. Eerlijk? Een verjaardag om nooit te vergeten. De happy-birthday-song werd luidkeels in tig verschillende talen voor me gezongen, ik heb kaarsjes uit mogen blazen en ‘s avonds een GROTE party op een dakterras in Cartagena waarbij de band maarliefs 3 songs speciaal voor mij speelde. 
Bij deze wil ik iedereen thuis nog bedanken voor de birthdaywishes!!

De komende 2 weken ga ik nog proberen heel veel moois van Colombia te zien, waarna ik de 30e naar Barcelona zal vliegen om nog een weekje bij te komen bij Annabel en een laatste grote draai aan mijn Spaans te geven..

Hasta pronto, muchachas y muchachos!